Domenico Quaglio w Malborku

Wystawa Domenico Quaglio na zamku  krzyżackim pod tytułem ”Monachijczyk w Malborku. Karty z podróży wedutysty Domenico Quaglio do Prus w 1832 roku” może się podobać i robi wrażenie. Niby jest tak jak zwykle, ale mimo wszystko mury zamkowe zawsze wywołują emocje.

 


Zapewniam, że czas dojazdu nie okaże się straconym. Ten niemiecki, włoskiego pochodzenia wedutysta, litograf, rytownik i miłośnik starożytności obok tak znakomitych   malarzy architektury takich jak: Eduard Gaertner, Heinrich Hintze, Carl Hasenpflug czy  Johann Carl Schultz, Friedrich Eduard Meyerheim należy do najznakomitszych europejskich twórców końca XVIII i początku XIX wieku. Zapoczątkował tradycję malarstwa architektonicznego na gruncie widoków miejskich holendra Jana van der Heydena. Malował specyficznie. Widoki o charakterze topograficznym skupiały się raczej na detalu, a nie na nastroju.

 

Malbork

 

 

Związki artysty z Pomorzem były dość znaczące bowiem w swoim krótkim życiu, przynajmniej kilka razy odwiedzał Malbork i Gdańsk. Znamy go jeszcze z innego ważnego faktu. W 1824 roku w Akademii Monachijskiej w jego pracowni studiował malarstwo i litografię nasz najwybitniejszy gdański malarz XIX wieku Johann Carl Schultz. Wielka postać gdańskiej sztuki epoki romantyzmu, tak jak wielką postacią był jego profesor Domenico Quaglio (1787-1837). Dziś  malarz praktycznie nieznany, który pozostawił po sobie znakomite romantyczne obrazy Malborka i Gdańska, wśród nich między innymi: „Pałac Wielkich Mistrzów w Malborku od południowego zachodu” (1834, wł. Muzeum Narodowe w Gdańsku), „Wnętrze Dworu Artusa w Gdańsku” (1833, jeden z najwspanialszych obrazów artysty, nie wiedzieć dlaczego na wystawie przedstawiony jest jedynie fotograficzny wizerunek tego dzieła należącego również do Muzeum Narodowego w Gdańsku).

 

 

Domenico Quaglio, Pałac Wielkich Mistrzów w Malborku od południowego zachodu, 1834,płótno, olej, wł. Muzeum Narodowe w Gdańsku (obraz pochodzi z kolekcji Augusta Kabruna)

 

Ilość obiektów może nie jest imponująca, ale to nie ona decyduje o ważności pokazu. Poza jeszcze paroma olejami są rysunki i litografie oraz kilka ważnych dla tego okresu prac innych wedutystów przedstawiających Malbork.

 

Domenico Quaglio, Dwór Artusa w Gdańsku, 1833, Fotokopia, oryginał jest wł. Muzeum Narodowego w Gdańsku (obraz pochodzi z kolekcji Augusta Kabruna)

 

Justyna Lijka - Kurator wystawy, Gabinet Rycin Muzeum Zamkowego w Malborku

 

W tym miejscu warto jeszcze dwa słowa poświęcić samej weducie, samodzielnemu gatunkowi malarstwa przedstawiającego w obrazach, rysunkach, litografiach budowle czy  zespoły architektoniczne. Gatunek ten wyodrębnił się w XVII wieku w Holandii, ale rozwinął się w Wenecji, po czym w XVIII wieku rozpowszechnił się w całej Europie. W wieku XIX przyjął cechy malarstwa romantycznego. Malborska wystawa prezentuje mały wycinek tej sztuki, ale w jej najbardziej interesującym fragmencie i to na przykładzie Malborka, Gdańska i Fromborka. Prezentacja przygotowana jest bardzo starannie i interesująco. Wydaje się, że to pierwszy pokaz dzieł Domenico Quaglio w Polsce.

 

Domenico Quaglio

 

Kuratorem wystawy jest Justyna Lijka z Gabinetu Rycin Muzeum Zamkowego w Malborku. Pokaz ten jest pewnego rodzaju kontynuacją wystawy z 2009 roku poświęconej uczniowi Domenico Quaglio, Johannowi Carlowi Schultzowi i zapewne może stać się wydarzeniem zauważonym nie tylko na Pomorzu.


Wystawa czynna będzie do 6 września 2015 r.

Stanisław Seyfried

Komentarze
Ta witryna korzysta z plików cookie. W ustawieniach swojej przeglądarki internetowej możesz w każdym momencie wyłączyć ten mechanizm. W celu pozyskania dodatkowych informacji na ten temat zobacz informacje o cookies.
OK, zamykam