Stanisław Chlebowski (1890 Braniewo-1969 Gdańsk).
Był jednym z niewielu malarzy polskiego pochodzenia, działających przed wojną w Wolnym Mieście Gdańsku. W większości jednak malarze gdańscy należeli do towarzystw niemieckich, ponieważ polskich instytucji sztuki nie było. Po wojnie ich pozycja w Polsce była już zupełnie inna, byli na marginesie życia kulturalnego radząc sobie bardzo różnie, do takich malarzy w Gdańsku należeli jeszcze: Marian Mokwa i Albert Lipczynski. Trochę inną sytuację mieli Marian Bohusz Szyszko i Stanisław Brzęczkowski, którzy po wojnie do Gdańska już nie wrócili. Stanisław Chlebowski studiował architekturę w gdańskiej Wyższej Szkole Technicznej (Politechnika Gdańska) kończąc ją w 1915 roku. Jego nauczycielami malarstwa byli August von Brandis i znany gdański malarz Fritz August Pfuhle. Naukę malarstwa Chlebowski kontynuował w Dreźnie i Berlinie, gdzie uczęszczał do pracowni Lovisa Corintha. W 1921 roku wyjechał do Paryża. Należał do Union Intrnationalen Kunstler z siedzibą w Dusseldorfie oraz do Towarzystwa Zachęt Sztuk Pięknych w Warszawie. Swoje obrazy wystawiał i sprzedawał w Berlinie, Paryżu, Poznaniu i Krakowie. W czasie wojny zniszczeniu uległa cała jego pracownia wraz z dotychczasowym dorobkiem. Chlebowski tworzył pod wpływem francuskich impresjonistów z dużą wrażliwością na światło i harmonię kompozycyjną. Malował gdańskie widoki, pejzaże Wybrzeża i Pomorza, martwe natury, kwiaty, marynistkę, sceny rodzajowe. Jego prace znajdują się w Muzeum Narodowym w Gdańsku. Pochowany został na cmentarzu w Oliwie.