Jan Szopiński (1892 ? ‒1971, Gdynia)

Z encyklopedycznych wiadomości dowiadujemy się, że walczył w legionach i w wojnie posko-bolszewickiej, został odznaczony orderem Virtuti Militari. Studia artystyczne odbył w prywatnej paryskiej Akademii de la Grande Chaumière. Z niepotwierdzonych informacji wynika również, że podczas pobytu we Francji był związany z polską dyplomacją. W Paryżu wystawiał między innymi z Olgą Boznańską. Często bywał w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą, gdzie dość regularnie spędzał wakacje w gronie rodziny. Po wojnie uczestniczył w plenerze zorganizowanym przez kazimierskiego artystę Edmunda Johna. Kolejne wyjazdy do Kazimierza zaowocowały zaproszeniem przez Zenona Kononowicza do uczestnictwa w organizowanej przez niego grupie kazimierskich artystów. W 1956 roku powstała niezależna Grupa Kazimierska, skupiająca takich malarzy, jak Jan Karmański, Tadeusz Słupski, Zenon i Romuald Kononowiczowie i Jan Szopiński, w większości byli to koloryści. Artysta mieszkał wówczas w Gdyni i malował w domowym zaciszu. Jako prawy obywatel w wielu pracach, szczególnie pochodzących z początku lat 50., przyjął socrealistyczną manierę. Nie odszedł jednak od malarstwa postimpresjonistycznego . Losy Grupy Kazimierskiej są mało znane i czekają na opracowanie. Od 1950 roku artysta należał do Związku Polskich Artystów Plastyków. W 1961 roku uczestniczył w warszawskiej wystawie malarstwa w Muzeum Narodowym, a rok później w Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego.
Nadal pozostaje słabo poznanym twórcą polskiej sztuki. Jego prace posiada Muzeum Miasta Gdyni. Prezentowana praca pochodzi z prywatnego zbioru gdańskiego kolekcjonera Andrzeja Walasa.