Bruno Krauskopf (1892, Malbork – 1960, Berlin)

Pochodził z Malborka, był niemieckim modernistą. Jako młody uzdolniony chłopiec rozpoczynał od tworzenia chromolitografii w Berlinie. W wieku 18 lat podjął studia w berlińskim Muzeum Dekoracji u Emila Doeplera. Szybko rozwijająca się kariera młodego artysty pozwoliła mu na organizację wielu wystaw między innymi z Wilhelmem Kohlohffem i Harrym Deierlingiem. W tym czasie tworzył prace graficzne. Do 1933 roku był członkiem „Berlińskiej Secesji” W latach 20 XX wieku poszukiwał swojego nowego wyrazu przechodząc od ekspresji do impresji. Jego obrazy zaliczane do ekspresyjnego realizmu są składową tych dwóch stylów , wyróżnia je wysoka jakość artystycznego kunsztu. Wiele podróżował, ilustrował książki i projektował dekoracje filmowe, był także scenografem. Narodowi socjaliści zaliczyli malarstwo Krauskopfa do „sztuki zdegenerowanej” i skonfiskowali wiele jego obrazów. Zmuszony był opuścić Niemcy i udał się do Norwegii, tam ponownie się ożenił i z nową żoną zamieszkał w Stavanger. Po wojnie oskarżony został o szpiegostwo na rzecz Niemiec i wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Przy wsparciu George’a Grosza nawiązał współpracę ze sceną artystyczną Nowego Jorku. Wystawiał w największych galeriach świata. Na koniec życia ponownie osiadł w Berlinie.