Eleonora Jagaciak – Baryłko (1925, Grodzisk Wielkopolski-2016, Sopot)
Była żoną, malarza Mieczysława Baryłki. Pierwszym jej nauczycielem malarstwa, jeszcze w Bydgoszczy, był znany artysta i krytyk sztuki Marian Turwid. Studia rozpoczęła w Sopocie u prof. Artura Nacht-Samborskiego by zakończyć je w pracowni prof. Juliusza Studnickiego (1954). Malowała Sopot, Kaszuby, kwiaty, portrety. Jest autorką znakomitych akwafort przedstawiających Gdynię (1975-80). Uczestniczyła w wielu wystawach między innymi w Berlinie, Budapeszcie, Paryżu, Wiedniu, Moskwie. Ostatni raz jej twórczość prezentowana była na wystawie „Szkoła Sopocka - między sztuką a polityką” (Sopot, czerwiec 2015). Była pedagogiem kształcącym nauczycieli przedmiotów artystycznych. Eleonora Jagaciak Baryłko związana była z nurtem sztuki nowoczesnej, który tworzyła w łączności z naturą i to zarówno w sensie ideowym jak i artystycznym. Często w swoich pracach nawiązywała do mijającego czasu, który malowała za pomocą widoków skazanych na zapomnienie i zniszczenie. Oto jeden z nich.