Henryk Baranowski (1932, Starogard Gdański - 2005, Gdynia)
Realistyczne malarstwo marynistyczne stawia Baranowskiego w jednym rzędzie ze znanymi i wybitnymi wybrzeżowymi marynistami: Mokwą, Suchankiem, Gasińskim, Dzierzenckim , Litwinem, Klukowskim. Baranowski był doskonałym akwarelistą, malował bardzo dużo i dobrze. Ulubionymi tematam były pejzaże nadmorskiego wybrzeża oraz porty i stocznie. Był zdeklarowanym kolorystą, szczególnie cenił sobie motyw orłowskiego klifu oraz pejzaże półwyspu helskiego, malował również portrety, szczególnie kaszubskich rybaków. Młodzieńcze prace skierowały go do Jana Falkowskiego, znanego na Pomorzu malarza sakralnego. Po skończeniu szkoły średniej w 1948 roku trafił do Sopockiego Ogniska Kultury Plastycznej gdzie jego nauczycielami byli Witold Frydrych, Władysław Lam, Stanisław Wójcik. Tu rozpoczęła się droga artystyczna. Kolejnym etapem edukacji była PWSSP w Sopocie gdzie uczył się u profesorów : Studnickiego, Wodyńskiego i Strzałeckiego, jednocześnie rozpoczęła się wielka przygoda z Marynarką Wojenną. Wraz ze Zbigniewem Litwinem założył pracownię plastyczną w klubie oficerskim w Gdyni. Odbywał liczne podróże na okrętach marynarki wojennej, z których przywoził niezliczone ilości bardzo urokliwych i ciekawych obrazów . Baranowski tworzył ponad 50 lat, w tym czasie miał wiele wystaw indywidualnych, uczestniczył w licznych wystawach zbiorowych. Jego prace są w wielu europejskich muzeach i admiralicjach morskich. Za twórczość artystyczną był wielokrotnie nagradzany i odznaczany.