Moje wskazówki dotyczące malowania nie są poradnikiem. Dotyczą jedynie zdania sobie sprawy z pewnych uwarunkowań.
Osoby, które zauważają u siebie zaczątki talentu powinny skorzystać z daru którym zostały obdarzone i przystąpić natychmiast do tworzenia. To nie będzie łatwe, trzeba jednak zdecydować się na ten krok. To może być otwarcie nowej drogi życiowej, w większości przypadków okaże się wspaniałym realizowaniem zainteresowań dających wiele satysfakcji.
Biorąc pod uwagę moje wieloletnie doświadczenie przebywania w otoczeniu niezliczonej ilości obrazów różnych okresów, mogę sądzić, że wykształciłem odpowiednią estetykę, która pozwala mi szybko orientować się w wartości oglądanych dzieł. Biorąc pod uwagę różnego rodzaju studia przede wszystkim z zakresu rynków sztuki, sądzę że mogę podpowiedzieć przyszłym artystom kilka istotnych uwag.
Bodaj najważniejszą sprawą jest wiara, cierpliwość, ciągła nauka oraz praktyka połączona z doświadczeniem. Pozwoli to na zdobywanie wiedzy, oczywiście najlepiej gdyby znalazł się ktoś życzliwy, a do tego jeszcze posiadający miarodajne kompetencje. Tego typu rady mogą okazać się nie do przecenienia. Kiedy opanowane zostaną imponderabilia, przyjdzie czas na odkrywanie własnego stylu. Trzeba rozmawiać z ludźmi, ale ze wszystkimi nie tylko tymi, którzy choć trochę znają się na malarstwie i dalej pracować. Czas i praktyka czyni cuda. Odnalezienie swojego stylu może okazać się tym najważniejszym kluczem do odkrycia swojej estetyki. Proponuję dalej oglądać obrazy, odwiedzać muzea i galerie i powoli dopasowywać się do własnego stylu. Doskonalić, rozmawiać, szukać, ulepszać i nie rezygnować. Okaże się, że sam proces malowania może sprawiać olbrzymią przyjemność, jeżeli osiągniesz ten stan, to tylko czas sprawi że będziesz coraz lepszy.
Myślę, że twoje ogólne zainteresowania powinny podpowiedzieć w którą stronę skierować kroki. To przecież może być pejzaż, portret, martwa natura lub abstrakcja, a może marynistyka. Twoja osobowość podpowie czy będziesz lepiej czuć się w malarstwie lirycznym, romantycznym, realistycznym, ekspresyjnym czy impresyjnym, ale pomysł jest najważniejszy, musisz wiedzieć czego oczekujesz. Jego realizacja zależeć będzie od zdobytych do tej pory umiejętności. Kompozycja, proporcje, barwa, perspektywa nadadzą i stworzą wymaganą stylistykę, którą dopracujesz według własnych wymagań. Sam proces malowania stwarza wielką przyjemność, czasami o wiele większą niż ostateczny rezultat. Owszem ostateczny wynik malowania, sam obraz daje wielką satysfakcję, rezultat podnosi na duchu, tak więc dopuść myśl o malowaniu następnego obrazu. Dopracuj wymyśloną scenę i zaraz zacznij ją malować. Jednak proces twórczy przemyśl i posuwaj się do przodu, eksperymentuj, a już niedługo przyjdzie oczekiwany sukces.
Przykładem na sytuację, która posłużyła mi do opisania wyżej wymienionych uwag i opinii niech będzie historia dwóch nieprofesjonalnych malarzy, będących pełnymi amatorami. Myślę o Polaku - Teofilu Ociepce i francuskim malarzu - Celniku Henri Rousseau. Prezentowali oni malarstwo naiwne. Nie kończyli żadnych uczelni. Ociepka w pewnym sensie poszedł drogą Rousseau, obaj marzyli o dżungli. Ich obrazy łączyły się z kultem przyrody. Bujna egzotyka fantastycznego lasu łączyła ich marzenia o raju, w którym umiejscawiali swoje sceny.
Ociepka był górnikiem, ale pracował na powierzchni, rzadko bywał pod ziemią. Urodził się na Śląsku w Janowie. Po wojnie malarz już na stałe oddał się malowaniu. Zmarł w Bydgoszczy w 1978 roku. Artysta w wyobraźni tworzył fantastyczny świat swojej stylistyki, która pozwoliła przejść do historii kanonu polskiej sztuki. Wybór nowej drogi życia, zaspokojenia swoich aspiracji może okazać się tym czego szukaliśmy, co odmieni dotychczasowe trwanie o marzeniu zostania artystą.
Stanisław Seyfried
Zdjęcia pochodzą z publikacji "Ociepka" Andrzeja Banacha, Wydawnictwo Arkady 1988