W Paryżu ogłoszono wyniki Międzynarodowego Konkursu NanoArt im. Tadeusza Malińskiego, polskiego uczonego, eksperta medycyny, chemii, farmakologii, pioniera nanomedycyny. III edycja konkursu organizowanego przez paryską Galerię Roi Doré, znanej z organizacji w 2014 roku słynnej wystawy Jana Lebensteina, zakończyła się wielkim sukcesem artystów z Gdańska. III nagrodę zdobyła rzeźbiarka z Gdańska, absolwentka gdańskiej ASP - Danka Jarzyńska, studentka prof. Wojciecha Sęczawy, a wyróżnienie Bartłomiej Błażejowski z Gdyni - wiceprezes Zarządu Gdańskiego Związku Polskich Artystów Plastyków. W finałowym etapie konkursu swoją prace prezentował jeszcze jeden gdańszczanin, rzeźbiarz na stałe mieszkający w Paryżu Witek Pyzik. Danka Jarzyńska jest autorka projektu nagrody „Bursztynowy Obiektyw”, przyznawanej przez Radę Programową TVP Gdańsk, dla najlepszego jej dziennikarza. Z laureatką trzeciej nagrody Konkursu NanoArt im. Tadeusza Malińskiego, Danką Jarzyńską rozmawia Stanisław Seyfried.

Konkurs organizowany jest przez Galerię Roi Doré mieszczącą się przy 6, rue Sainte Anastase w Paryżu w sąsiedztwie Muzeum Picassa. Wydarzenie objęte jest honorowym patronatem Ambasady RP w Paryżu, Ohio University (USA), Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz Polskiego Instytutu Studiów nad Sztuką Świata w Warszawie. Prof. Tadeusz Maliński jest światowej sławy ekspertem z zakresu medycyny, farmakologii i chemii, pionierem nanomedycyny dwukrotnie nominowanym do Nagrody Nobla. Międzynarodowy konkurs wpisuje się w wielowiekową tradycję związków między sztuką a nauką. Do tegorocznej, trzeciej edycji swoje prace zgłosiło 80 artystów z 7 krajów. Ich zadaniem było stworzenie w dowolnej technice prac nadających nowy wymiar samemu pojęciu NanoArt, łącząc w sobie tak „Nano” - naukę w szerokim znaczeniu tego słowa, jak i „Art” - sztukę w klasycznym rozumieniu, czyli dzieła o znaczącej wartości estetycznej i intelektualnej. Do finału przeszło ok. 40 prac, które złożyły się na wystawę prezentowaną obecnie w galerii. 24 czerwca miał miejsce wernisaż, podczas którego ogłoszono nazwiska laureatów:

I ARTUR MAJKA od wielu lat mieszka i tworzy w Paryżu
II FABIEN YVON Francuz urodzony w Oregonie
III DANKA JARZYŃSKA rzeźbiarka z Wyspy Sobieszewskiej

wyróżnienie otrzymał BARTŁOMIEJ BŁAŻEJOWSKI  z Gdyni

- Przygotowanie tej skomplikowanej pracy musiało przy tak nowatorskim i tajemniczo brzmiącym temacie być trudne?
Danka Jarzyńska: Na konkurs NanoArt przygotowałam rzeźbę Hemocytometre. Hemocytometr to szkło mikroskopowe. Zainspirowana tym podstawowym narzędziem służącym do badań oraz pięknem polskiego granitu, w kamiennej bryle wyrzeźbiłam prostokąt o wymiarach 76x26mm (wymiary podstawowego szkła mikroskopowego) i umieściłam w nim stalową płytkę pokrytą laserowym reliefem, będącym wizualną interpretacją nanocząsteczek. Bryłę umieściłam na podstawie ze stali nierdzewnej – nawiązującej do estetyki stołów laboratoryjnych.

- Jakie znaczenie dla twojej twórczości może mieć ta nagroda, niewątpliwie dająca pewność wyboru przez Ciebie artystycznej drogi?
Danka Jarzyńska: Udział w konkursie dał mi przede wszystkim nieco wiedzy w dziedzinie dla mnie dotychczas abstrakcyjnej – nanotechnologii – i dużo radości w zmierzeniu z tym tematem. To było jak przeniesienie w „chmury” przy jednoczesnym stąpaniu mocno po ziemi (poszukiwaniu odpowiedniego granitu). Od uczestników konkursu wymagane było posiadanie strony internetowej dotyczącej ich twórczości. Udział w tym konkursie zmobilizował mnie do jej stworzenia www.dankajarzynska.pl w czym pomógł mi Michał Urbański, któremu korzystając z okazji chciałabym podziękować.

Gdy poinformowano mnie, że moja rzeźba została zakwalifikowana do finału konkursu czułam się szczęśliwa i dowartościowana. Dzięki Stypendium Wydziału Kultury Urzędu Miasta Gdańska i prywatnemu sponsorowi – bardzo dziękuję – okazało się że zobaczę swoją rzeźbę w paryskiej galerii. Decyzja jury to dla mnie miłe zaskoczenie i wielka radość. Ten sukces jest ważny i mobilizujący, choć nie sądzę aby miał zrewolucjonizować moje podejście do pracy twórczej.

Dzięki pobytowi w Paryżu poznałam świetnego człowieka, artystę Witolda Pyzika, który od 30 lat mieszka i tworzy w Paryżu. Co ciekawe, studia rzeźbiarskie kończył w Poznaniu, a wcześniej uczęszczał do gdyńskiego Liceum Plastycznego. Niezwykle ciepło wspominał swoją pedagog gdańską rzeźbiarkę panią Janinę Karaczewską. Nie zabrakło nam tematów do rozmowy.

- Wiem, że Twoje najbliższe plany bardzo mocno związane są z miejscem zamieszkania - Wyspą Sobieszewską
Danka Jarzyńska: Aktualnie najważniejszym dla mnie wyzwaniem jest organizacja I Pleneru Rzeźby w Granicie Gdańsk – Wyspa Sobieszewska, który odbędzie się w terminie 17 września - 1 października 2017 na terenie Wyspy Sobieszewskiej w Stacji Biologicznej Uniwersytetu Gdańskiego przy ulicy Ornitologów. Jako rzeźbiarka, a zarazem wiceprezes Lokalnej Organizacji Turystycznej Wyspa Sobieszewska jestem koordynatorem i komisarzem tego przedsięwzięcia.

Gdańsk posiada bogatą tradycję rzeźbiarską, którą tworzyli nasi profesorowie Franciszek Duszeńko, Stanisław Horno-Popławski, Adam Smolana, Alfred Wiśniewski. To te postaci i ich świetni kontynuatorzy, swoją pracą dydaktyczną i twórczą utworzyli w Gdańsku bardzo istotny dla rzeźby polskiej ośrodek. Nie ma lepszego sposobu na wymianę doświadczeń i przekazywanie wiedzy niż wspólna praca, dlatego tak istotne są spotkania podczas plenerów twórczych. Planowany Cykl Plenerów Rzeźby w Granicie na Wyspie Sobieszewskiej jest w pewnym sensie kontynuacją tradycji Wdzydzkich Plenerów Rzeźby w Granicie, których niestrudzoną autorką w latach 1974–2012 jest Ewa Beyer-Formela. Przeniesienie tej imprezy na grunt Wyspy Sobieszewskiej, urzeczywistnia potrzebę realizowania wspomnianej powinności pokoleniowej będącej wyrazem szacunku dla dorobku gdańskich tradycji rzeźbiarskich.

Cykl Plenerów Rzeźby w Granicie Gdańsk Wyspa Sobieszewska będzie odnosił się do współdziałania człowieka z naturą. Wzajemnego poszanowania trudu, piękna i siły sprawczej. Naszym zamiarem (LOT -WS) jest też zwrócenie uwagi na potrzebę przemyślanych działań, aby chaotyczna urbanizacja przestrzeni Wyspy nie zakłóciła delikatnej struktury tutejszego środowiska.

- zdjęcia z archiwum Danki Jarzyńskiej